54. tezadlar şeheridir istanbul..öyle bir tezad ki,hetta bizlere de yansıyar bu..bizler deyerken,uzaqdan yaxından istanbulla bir elaqesi olan,orada yaşayan,oxuyan,işleyen ve.s insanları nezerde tuturam..yeni ki,biz de istanbulu sevdiyimizi mi,nifret etdiyimizi mi ayırd ede bilmirik..bilmirem,belke de,bele bir ümumileşdirme etmekle sehv edirem,amma,mesele bundadır ki,bunu çoxundan eşitmişem..istanbul,ferqli sivilizasiyaların,medeniyyetlerin,dillerin,dinlerin qovuştuğu son derece kosmopolit bir şeherdir..en esas görülmesi gereken yerleri,tarixi abideleri avropa qisminde yerleşse de,asiya qismi de görülmeye deyer..istanbula ilk getdiğimde bütün o gözelliklerine ragmen yene de heç sevmemişdim,hetta,bir an önce dersler bitsin,tetil olsun,burdan bir müddetlik olsa da kurtulum deye fikirleşirdim..amma,zaman keçdikçe istanbul seni özüne ele bağlayır ki,ilk düşüncelerine sadece gülürsen..amma,her gözelin bir eybi olar,boşuna demeyibler.istanbulda da bu eyibler bir az çoxdur teessüf ki..o heç bitmeceyeceyini düşündüyün tıxaclar,o dehşetli kalabalık..o kaos..insana artık kaldıramayacagı qeder stress yükler istanbul..erkenden yaşlandırır..amma olsun,yene de sevilir istanbul..türkiyede çox klişe olmuş bir deyim var..daha doğrusu şair yahya kemal deyib bu sözleri ' ankaranın bi tek istanbula dönüşünü seviyorum'..mence tüm şeherlerden istanbula dönüş gözeldir,amma,sadece qısa müddetliye...